آیه مباهله:
واقعه مباهله واقعه‌ای مربوط به سال نهم یا دهم هجری است. وقتى مسیحیان نجران از روى لجاجت و عناد سخن پیامبر را درباره یگانگى آفریدگار و شخصیت حضرت عیسی (ع) نپذیرفتند، آیه نازل شد که
(فَمَنْ حَاجَّکَ فِیهِ مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَکَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْا نَدْعُ أَبْنَاءَنَا وَأَبْنَاءَکُمْ وَنِسَاءَنَا وَنِسَاءَکُمْ وَأَنْفُسَنَا وَأَنْفُسَکُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَتَ اللَّهِ عَلَى الْکَاذِبِینَ.)
پس هر کس با تو درباره عیسی در مقام مجادله برآید بعد از آنکه به احوال او آگاهی یافتی، بگو: بیایید ما و شما فرزندان و ن و کسانی را که به منزله خودمان هستند بخوانیم، سپس به مباهله برخیزیم (در حق یکدیگر نفرین کنیم) تا دروغگویان (و کافران) را به لعن و عذاب خدا گرفتار سازیم.
ایام سوگواری بانوی دو عالم حضرت فاطمه ی زهرا (سلام الله علیها) فرا رسیده است. در این ایام به رسم هر سال، شیعیان به عزاداری برای این بانو می‌پردازند تا عرض تسلیت خود را خدمت امام زمانشان ابلاغ دارند. لکن چه خوب است در کنار این نوحه‌خوانی‌ها و عزاداری‌ها اندکی بیشتر با شخصیت، جایگاه و منش این بزرگوار آشنا شویم تا با درکی صحیح در مجالس سوگواری حاضر شویم.
قالَتْ علیها السلام :شیعَتُنا مِنْ خِیارِ اءهْلِ الْجَنَّةِ وَکُلُّ مُحِبّینا وَ مَوالی اَوْلیائِنا وَ مُعادی اعْدائِنا وَ الْمُسْلِمُ بِقَلْبِهِ وَ لِسانِهِ لَنا.
حضرت فاطمه زهرا (س):شیعیان و پیروان ما، و همچنین دوستداران اولیاء ما و آنان که دشمن دشمنان ما باشند، نیز آنهایی که با قلب و زبان تسلیم ما هستند بهترین افراد بهشتیان خواهند بود.
(بحارالا نوار:ج 68، ص 155، س 20، ضمن ح 11.)
قالَتْ علیها السلام :إنَّ السَّعیدَ کُلَّ السَّعیدِ، حَقَّ السَّعیدِ مَنْ احَبَّ عَلیّا فی حَیاتِهِ وَ بَعْدَ مَوْتِهِ.
حضرت فاطمه زهرا (س):همانا حقیقت و واقعیّت تمام سعادت ها و رستگاری ها در دوستی علیّ علیه السلام در زمان حیات و پس از رحلتش خواهدبود.
(شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید:ج 2، ص 449 )
زیارت آل یاسین، از زیارت‌نامه‌های مشهور امام زمان (ع) است که با جملۀ «سلامٌ عَلی آلِ یاسین» آغاز میشود. راوی این زیارت ابو جعفر محمد بن عبدالله حمیری قمی است که در اواخر دوران غیبت صغری می‌زیسته و مکاتبات متعددی از او با امام زمان (ع) نقل شده که از جمله آن‌ها توقیعی است که متضمن زیارت شریف آل یاسین است.
بنابر معیار‌های سندشناسی، سند‌های این زیارت صحیح و معتبر است و در کتاب‌های مهم حدیثی و دعایی نقل شده است. این زیارتنامه به تصریح برخی از علما، جامع و کامل و بهترینِ زیارتهای امام زمان است و می‌توان در همه اوقات میشود آن را قرائت کرد.
(یاسین) نام رسول خداست، و (آل یاسین) اهل بیت او هستند که بارها ایشان را و عظمت قدرشان را معرّفی‌فرمود. و «زیارت آل یاسین»، از مشهور‌ترین زیارات است که در قالب الفاظ و عباراتی آسمانی، آخرین جانشین پیامبر خدا، «حضرت ولیّ عصر» مورد توجّه و زیارت قرار می‌گیرد.
«امام جعفرصادق(علیه‌السلام)»:
لِكُلِّ داءٍ دَواءٌ وَ دَواءُ الذَّنبِ اَلاِستِغفارُ.
هر دردی دوا و درمانی دارد. داروی گناه، طلب آمرزش و استغفار کردن است.
(ثواب‌الاعمال، ص ٣٦٥)
«مولی امیرالمؤمنین علیه‌السلام»:
التّوبَةُ نَدَمٌ بِالْقَلْبِ وَ اسْتِغْفارٌ بِاللِّسانِ وَ تَرْكٌ بِالْجَوارِحِ، وَ اِضمارٌ أنْ لایَعُودَ.
توبه عبارت است از: پشیمانی در دل، استغفار با زبان، ترک گناه در عمل و تصمیم بر عدم ارتکاب مجدّد آن.
(فهرست غرر، ص ٣٩)
«پیامبر گرامی اسلام صلی‌الله علیه و آله و سلم»:
اَلتّائِبُ مِنَ الذّنبِ كَمَن لاذَنْبَ لَهُ
کسی که از گناه توبه کرده مانند کسی است که گناهی نکرده است.
(الشهاب فی الحِکم و لآداب، ص ١٨)
صدقه، به اموالی می‌گویند که به قصد قُربَت در راه خدا داده میشود. صدقه یا واجب است یا مستحب که در آیات قرآن و روایات مصارف و شرایط آن بیان شده است. طبق روایات، صدقه دادن نه تنها موجب کم شدن اموال انسان نمی‌شود، بلکه برکت و یا افزایش اموال را نیز به دنبال دارد. بنابر آیات و روایات گیرنده صدقه خداوند است لذا بهتر است که صدقه از اموال پاک باشد و به صورت پنهانی داده شود. برای صدقه در روایات آثار زیادی از جمله شفای مریض، طولانی شدن عمر بیان شده است.
واژه‌شناسی
صدقه چیزی است که انسان آن را به قصد قُربَت (نزدیک‌شدن به خداوند) از مالش خارج می‌کند، مثل زکات؛ ولی واژه «صدقه» را برای صدقهٔ مستحب و «زکات» را برای صدقهٔ واجب به کار می‌برند.[۱] دادن مال در راه خدا را «تصدّق» و مال داده شده را «صدقه» می‌نامند.[نیازمند منبع]
در تفسیر نمونه ذیل این آیه آمده است: این تعبیر، عظمت و شکوه این حُکم اسلامی را مجسم می‌سازد و علاوه بر تشویق همه مسلمانان به این فریضه الهی، هشدار می‌دهد در پرداخت زکات و صدقات، نهایت ادب و احترام را به خرج دهند؛ چرا که گیرنده خداست. همچنین در روایتی از امام سجاد (ع) آمده است:
إنَّ الصَّدَقَة لاتَقَع فی یدِ العَبدِ حتّی تَقَعُ فی یدِ الرَّب[۲]
(ترجمه: صدقه در دست بنده قرار نمی‌گیرد مگر این که قبلاً در دست خدا قرار گیرد.) [۳]
رسول خدا صلي الله عليه واله می فرمایند :
روز جمعه مهتر روزها است و نزد خداوند از روز عید قربان و عیدفطر ارجمندتر است .
یَومُ الجُمُعَةِ سَیِّدُ الأیّامِ و أعظَمُ عِندَ اللّهِ مِن یَومِ الأضحى و یَومِ الفِطر
بحار الأنوار ، جلد 89 ، صفحه 267 .
امام محمد باقر عليه السلام می فرمایند :
هر گاه خواستي پيش از روز جمعه صدقه دهي آن را براي روز جمعه به تأخير افکن
ذا اردت ان تنصدق به شيء قبل الجمعه به يوم فاخره الي يوم الجمعة »
(عدة الداعي صفحه 92
دعای عهد یکی از دعاهای شیعیان دوازده‌امامی است. در مفاتیح‌الجنان نقل شده‌است: «هر کس چهل صبح این دعا را را بخواند از یاران امام دوازدهم شیعیان خواهد بود و اگر پیش از ظهور بمیرد، خداوند او را از قبرش بیرون آورد (رجعت می‌کند) تا به خدمت وی درآید.» زمان فضیلت خواندن دعای عهد پس از نماز صبح و قبل از طلوع آفتاب است.
و صبح به لحاظ فقهی از طلوع فجر صادق تا طلوع خورشید محسوب می شود. ولی عرفاً تا یکی دو ساعت از بر آمدن آفتاب را هم شامل می شود.عالمان ربانی به پیروی از این حدیث، خواندن این دعا را در سیره عبادی خود قرار داده اند و هر صبح جزء تعقیبات دائمی نماز صبح آنهاست.
امام صادق (ع) نقل کرده اند:
(هر که چهل صباح این عهد را بخواند از یاران قائم ما باشد و اگر پیش از ظهور آن حضرت از دنیا برود، خدا او را از قبر بیرون آورد که در خدمت آن حضرت باشد و حق تعالی به هر کلمه آن هزار حسنه، او را کرامت فرماید و هزار گناه از او محو کند.)
1. تاثیر ازدواج
قال رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم:
اذا تزوج الرجل احرز نصف دینه.
کسی که ازدواج کند، نصف دینش را حفظ کرده است.
مستدرک الوسائل، ج 14، ص 154.
دعای یستشیر از گنجهای عرش الهی است که امام صادق علیه السلام از پدرش و او از جدش امیرالمومنین (ع) و او از پیامبر اکرم برای برطرف کردن هموم و اجابت دعاها روایت کرده است.
سیّد ابن طاووس در کتاب «مهج الدعوات» از امیر المؤمنین علیه السّلام نقل کرده: حضرت رسول صلى اللّه علیه و آله این دعا را به من تعلیم داد و امر فرمود آن را در هر حال و براى هر سختى و آسانى بخوانم و نیز آن را به جانشین خود تعلیم دهم و خواندن این دعا را ترک نگویم تا حق تعالى را ملاقات کنم و نیز فرمود : یا على این دعا را هر صبح و هر شام بخوان زیرا که گنجى از گنجهاى عرش الهى است.
دعای فرج، دعایی است که با عبارت «إلهی عَظُمَ البَلاء» آغاز میشود. این دعا برای اولین بار در کتاب کنوز النجاح شیخ طبرسی آمده و آثاری، چون وسائل الشیعه (اثر شیخ حر عاملی) و جمال الاسبوع (اثر
سید بن طاووس) نیز آن را نقل کرده‌اند.
از آیت‌الله محمدتقی بهجت نقل شده، بهترین کار برای اینکه در آخرالزمان
به هلاکت نیفتیم، دعای فرج است
دعای إِلهِی عَظُمَ الْبَلاءُ از سه بخش تشکیل شده است:
بخش اول:
آزمایش بزرگی که مردم در زمان غیبت به آن مبتلا گشتند، اشاره شده است.
بخش دوم:
بعد از درود بر پیامبر و اهل بیت عصمت و طهارت، به لزوم فرمان‌برداری مومنان از آن بزرگواران به سبب جایگاه والایی که دارند، می‌پردازد.
بخش سوم:
چنین سفارش شده است که؛ از خداوند بخواهیم، به سبب حقوق و منزلتی که معصومان (علیهم‌السلام) بر ما دارند، امور ما را کفایت نموده و ما را یاری نمایند.
درباره این سایت